Czego lepiej nie mówić architektowi – 10 zdań, których nigdy nie wypowiadaj!

Brawo. Gratulacje dla autora

Dokładanie taki sam !!! tylko dwa razy mniejszy

Oj ja się ostatnio uśmiałam z tekstu klienta, najpierw przedstawiłam im pierwszą wersję projektu, po czym weszliśmy do domu i omawialiśmy poprawki, żona klienta zaproponowała przeniesienie jakiegoś mebla na drugą stronę, na co klient stwierdził ,, że żona uprościła mi 2 godziny pracy, więc należy się rabat”. Uśmiechnęłam się lekko i pozostawiłam całość bez komentarza:)

Wysyłam klientce wizualizację sypialni, klimaty sensualne, promienie słońca subtelnie oświetlają łóżko z lekko pomięta pościelą
-„Wszystko wspaniale, ale pościel łóżko proszę”
-…

Podoba mi się ogromnie podejście rysunkowe do posta. Jest odpowiedzią na pokolenie Y ;] Wiadomym jest, że 80% z internautów nie czyta tylko ogląda obrazki. Podejście „demotywatora” jest ŚWIETNE – od przeczytania jednego zdania nikt jeszcze przecież nie umarł 😀
Świetne i bardzo prawdziwe ;]
Pozdrowienia!

Po zakończeniu projektu gdy doszło do dopłaty za całość klient stwierdził, że to on podejmował cały czas decyzje, więc nie wie za co ma płacić…
Po poznaniu ceny za usługę dobierania kolorów, klient stwierdził, że pani projektantka z Poznania bierze o 50 % mniej i zażądał upustu…
Klientka pogniewała się i zerwała umowę bo szafka w łazience ją przytłaczała – a przy omawianiu i oglądaniu wizualizacji wszystko było OK…
Klient stwierdził, że nie będzie u mnie kupował listew przypodłogowych bo nie, jak spytałam czy przeczytał ofertę, stwierdził, że nie warto bo i tak będzie drożej niż u pana Stasia – jak ją przeczytał pytał pana Stasia dlaczego tak drogo mu sprzedał… (HAHAHAHA)
Wchodzi klient do pracowni – (pierwsze opracowanie jest gotowe do omówienia) i od progu pyta dlaczego nic nie jest gotowe, że żadna wersja mu się nie podoba…

klient: chciałbym żeby projekt był dobry i tani.
architekt: po co Panu 2 projekty?

– Z absurdalnych korespondencji –
1. Projekt sypialni
– Klient: 'Nie mamy przekonania co do białej pościeli, prosilibyśmy o zamianę na jakiś bardziej praktyczny kolor’
– Odp.: 'Wybrany kolor pościeli jest jak najbardziej świadomy. Dzięki neutralnemu kolorowi łóżko nie będzie dominantą w pomieszczeniu, a jedynie wkomponowanym delikatnie elementem. Zwłaszcza, że w tle mamy fototapetę z mocnym akcentem kolorystycznym.’
– Klient: 'Gdzie chciałaby Pani postawić kwiaty w sypialni? (nie mamy parapetu)’
– Odp.: 'Oczywiście, pamiętam że nie mają Państwo parapetu i też go Państwo nie uwzględniają w projekcie. Zaproponowane kwiaty przewidziane zostały na szafce nocnej, która pojawi się przy łóżku. Jeżeli będą one Państwu przeszkadzać proszę ich nie uwzględniać.’
– Klient: 'Firma produkująca szafy na wymiar poinformowała nas, że szafa w układzie: biały lacobel – front oraz cała reszta biała nie wygląda najlepiej (prosimy o doprecyzowanie Pani rozwiązania kolorystyczno/matriałowego lub zaproponowanie inne wersji)’
– Odp.: 'Zgodnie z moją koncepcją szafa w korpusie koloru białego oraz fronty lacobel koloru również białego, będą jak najbardziej do siebie pasowały. Wnętrze będzie jasne i przyjemne. Kolor ścian delikatne ecru , beżowe zasłony oraz podkreślająca tapeta będą stanowić jedną wspólną, wyważoną całość.’

Powyższa korespondencja jest jeszcze lajtowa. Jednak to co otrzymałam od innego Klienta musiałam z trzy razy przeczytać czy dobrze zrozumiałam …
– Klient: 'Mam problem z tymi fototapetami do mojego biura, bo tego budynku, który jest na zdjęciach jeszcze nie ma, więc jest to w pewnym sensie fikcja, co nawet na drugiej widać chyba. Wiec w sumie to wychodzi na fotomontaż, wiec trochę obciachowo. Wiem iż Pani upiera się przy Manhattanie, ale tam teraz stoją dźwigi (sprawdziłem), a nie ten budynek wiec się trochę boję zamawiać taki „fotoplastikon”. Mam duże opory przed zamówieniem tego.’
– Odp.: 'Wybrana fototapeta, prócz dekoracji ściennej, miała też pełnić funkcję wizytówki Pańskiego biura. Nie chciałabym, aby wybrany motyw był dla Pana nieprzyjemną koniecznością, gdyż w zasadzie będzie też Pan, niemal codziennie, patrzył w tamtą stronę. Postaram się zaproponować coś w zamian.’
– Klient: 'OK., to nie jest złe, i rozumiem intencje, ale jak (nie chce krakać) zanim to otworzą to się zawali lub wpadnie w to samolot, to tapeta do zerwania. Ja mam Manhattan z WTC to choć wiadomo, iż mam to zdjęcie z XX w, a tak to wizja projektanta. To jest super, bo daje przestrzeń, daje morze, daje tez efekt biznesowy, ale jesteśmy w dość złym momencie budowy tego wszystkiego….’

W takich przypadkach zastanawiam się czy nie powinnam była studiować psychologii.
Szkoda, że na uczelniach nie ma z takich sytuacji wykładów i ćwiczeń!

Goosfraba ………… for U all!

Ja nie znoszę przekonywania klientów, że to co chcą jest passe. Pojawiają się niepotrzebne dyskusje albo jakaś krępująca wisząca w powietrzu chmura niezadowolenia. Od lat stosuję praktykę wysłuchania, namalowania im ich własnej wersji. Wiem zadaję sobie dodatkowy trud ale mam czyste sumienie. Robię w sumie trzy wersje: tę ich dokładnie ich z wszelkimi błędami, w drugiej poprawiam ich wersję by uwolnić ją od absurdów ale wciąż żeby była ich i proponuję trzecią zupełnie własną, choć taką, którą jak mniemam, są w stanie zaakceptować. Więc wchodzą i rozczarowują się swoją wizją, bo choćby nie wiem jak tłumaczył, że będzie niewygodnie, ciasno, nudno, nie będzie przejścia itd to dopiero na obrazku widzą, że tak właśnie będzie. Potem więc zaskakuję ich poprawkami ale generalnie i tak nie są zachwyceni a na koniec proponuję wersję dobrze skomponowaną ledwie opartą na pierwotnych założeniach. I biorą ją jak swoją i rozkminiają szczegóły i proszą o radę, choć wszystko widać i wiadomo, że jest tam to co uważam za najlepsze ale oni muszą, coś pozmieniać, nawet wrócić do tego co było byle mieć poczucie, że sami to wymyślili….

Moja ulubiona kategoria klienta: nie dość, że zastępują białe matowe kafle kolorowymi w połysku to jeszcze Cię proszą o doradzenie koloru bo Ty się znasz…..
– jakimi słowami powiedzieć dostatecznie dobitnie acz w miarę grzecznie, że jakby uznawał Cię za autorytet toby kurwa wybrał białe matowe????

Dobrze i tanio nie będzie szybko
Szybko i tanio nie będzie dobrze
Dobrze i szybko nie będzie tanio

Takie zasady wiszą na drzwiach u mojego stolarza 🙂 zawsze się uśmiecham jak to widzę i mam w pamięci klientów którzy chcą na wczoraj, najlepiej za 100zl (nie za metr2 😉 ) i tak żeby sąsiadka padła jak zobaczy 😉

Fantastyczne podsumowanie ! brawo Autor 🙂
Choć z przerażeniem, to jednak i z pewną ulgą stwierdzam, że nie jestem w tym bólu sama…
Do powyższych komentarzy dodam jeszcze, że „lubię” jak moi klienci prowadzą w trakcie spotkania kłótnie małżeńskie, bo każdy chce inaczej, a jakże (!), które kończą pytaniem : ” proszę powiedzieć kto ma rację ? ” :-)))

No, genialne!
Z życia wzięte. Wszystko! Tak właśnie wygląda współpraca z upierdliwym Inwestorem z gatunku „jestem panem i władcą”.
Czasami zdarzają się i tacy,gdzie wykonujesz projekt koncepcyjny, robisz objazdówkę po salonach, wybieracie wyposażenie, płytki… I cisza… Więcej się nie odzywają. Aż w końcu się dodzwaniasz i słyszysz, że przecież to była tylko koncepcja. A kasa? Ale za co? Przecież projekt nie został wykonany. I tracę wiarę w Inwestora idealnego.
Albo taki, któremu się tłumaczy na czym polega procedura pozwolenia na budowę, robi się projekt PB, a ten nagle się budzi i pyta dlaczego tak długo? Po co rzeczoznawcy itd… Cycki opadają…

Ale podobne „kfiatki” zdarzają się nie tylko architektom ale nam grafikom także.
Typu projekt do portfolio, czy za zdjęcia musimy płacić lub drukarnia zrobią nam identyczny projekt w cenie druku lub proszę w photoshopie wyjąc ciasto z foremki bo zapomnieliśmy to zrobić przed zdjęciem.
Przeżywamy to wszyscy pracujący w szeroko pojętych usługach.

Najlepsze jakie słyszałam to:
– „Pani to świeżo po studiach, to powinna za darmo robić projekt, bo ja daje pani możliwość nabrania doświadczenia.”
– „Zrealizujemy Pani projekt jak nam się spodoba, a Pani porobi sobie zdjęcia.”
– „Poszukuje zespołu młodych ambitnych ludzi, którzy są pełni optymizmu i chcą dołączyć się wspólnie do tworzenia mojego przedsięwzięcia, daje możliwość zdobycia doświadczenia i list z referencjami”

Architekt: Czasem trzeba wiele godzin poświęcić na to ,żeby dojść do wniosku, że lepiej ścianę zostawić pustą . (A to też kosztuje )

Taka historyjka:
On, ona, dwoje dzieci, pies + niespodzianka. Dom, projekt wnętrz: wiatrołap, hall, kuchnia, jadalnia, salon, 3 sypialnie i 2 łazienki.
On: Budujemy dom, bo już wszyscy znajomi mają, tylko nie my.
Ona: Wcale nie chciałam tego domu, wystarczyłoby mi 3-pokojowe mieszkanie. No może 4, bo dzieci się nie znoszą i ciągle biją.
On: Żona miała 2 lata na to by wybrać jaki chce mieć dom. W końcu się wkurzyłem i wziąłem projekt od znajomych, zapytałem co by w nim zmienili, zmieniłem sam i mam lepiej.
Ja, chociaż w myślach: I ci znajomi nadal utrzymują z Wami kontakt?
Ona: Chcemy, aby zaprojektowała nam Pani wnętrze całego domu: wiatrołap, hall, jedna duża przestrzeń: kuchnia, jadalnia i salon. Sypialnia z garderobą dla nas, pokój z garderobą dla dzieci i nasza wspólna duża łazienka z wanną z hydromasażem i prysznicem, też z hydromasażem. I tu pada: ale może w tym pokoju dziecięcym dałoby radę jakoś go podzielić na dwa osobne pokoje?
Ja: Ale w sumie mają Państwo 3 sypialnie, to dzieci nie będą miały osobnych pokoi?
Ona: No niestety, bo w trakcie budowy to nam trochę brakło i teściowa sprzedała swoje mieszkanie i nam dołożyła, w zamian za jeden pokój w naszym domu. I ten ostatni pokój i mała łazienka pod schodami będą dla niej.
Tu przydałoby się zdjęcie tej łazienki. Komórka Harrego Pottera była większa. WC, maleńka umywalka i tekst: będziemy teściowej pozwalać myć się w naszej…
Ja, również w myślach: ciekawe czy częściej niż raz w tygodniu?
W sumie wyszło trochę ponad 120m kw, dom ok 15km od dużego miasta, uznałam, że 40zł za metr kw będzie rozsądną ceną (w moich rejonach) za kompleksowy projekt dość dużej przestrzeni. 4800zł + negocjacje, rabaty, ojojanie i wycmokanie, pomyślałam, że poniżej 4000zł nie zejdę.
On: Pani chyba oszalała! Przecież ja bym musiał na Panią ponad 2 miesiące pracować. Nie no pewnie, ja też bym chciał zarabiać 4 tys w tydzień!
Ja: W tydzień?
On: No tak, bo za tydzień wchodzi ekipa i my się musimy do końca miesiąca wprowadzić, bo mama nie może już dłużej u ciotki mieszkać.
Ja: Aha, to w takim razie to JA dziękuję za współpracę.
Już mi się nie chciało tłumaczyć, że ZUS, że podatek, że nie tydzień.